sexta-feira, dezembro 07, 2012

HA SER UN SOÑO - DEBE SER UN SUEÑO



ti e eu
a túa fazula ilustrada
fábulas sen letras
a correren pola túa barriga
e un futuro
que nos deixa os labios
cubertos de chocolate

ha ser un soño
si
non acordes se non queres

 *  *  *

tú y yo
tu mejilla ilustrada
fábulas sin letras
corriéndote pola barriga
y un futuro
que nos deja los labios
cubiertos de chocolate

debe ser un sueño
no despiertes si no quieres


Frantz Ferentz, 2012

domingo, dezembro 02, 2012

ALONGA A ETERNIDADE - PROLONGA LA ETERNIDAD



alonga
a eternidade
outros dez minutos

as túas forestas
aínda me susurran

* * *

prolonga
la eternidad
otros diez minutos

tus selvas
aún me susurran

Frantz Ferentz, 2012

E AÍNDA SORRIO - Y AÚN SONRÍO




e sorrío
mentres desafiúzas
as miñas entrañas
e desertizas
o meu nome
e destetas
as miñas esperanzas

e sorrío
porque mentres
me esqueces
non deixas de pensarme

*  *  *

y sonrío
mientras desahucias
mis entrañas
y desertizas
mi nombre
y destetas
mis esperanzas

y sonrío
porque mientras
me olvidas
no dejas de pensarme


Frantz Ferentz, 2012

sexta-feira, novembro 30, 2012

CAMIÑABAS POLA SOMBRA AZUL - CAMINABAS POR LA SOMBRA AZUL


onte camiñabas
pola sombra
azul
da melancolía
que non inclúe
os pregues das sabas

hoxe
porén
a túa pelve
é atalaia,
brisas
e hormonas
á beira da tenrura

descendo húmido
a túa mística
carnal

e quedo
a morarte


*  *  *

ayer caminabas
por la sombra
azul
de la melancolía
que no incluye
los pliegues de las sábanas

hoy
en cambio
tu pelvis
es atalaya,
brisas
y hormonas
al margen de la ternura

desciendo húmedo
a tu mística
carnal

y me quedo
a habitarte


Frantz Ferentz, 2012

GOLPE NA MESA - GOLPE EN LA MESA


alguén
bateu na mesa
coa mao

voaron medos
e teus ollos tristes
confirmaron
que o reloxo
comezara a marcha atrás

teño medo
dixo alguén

porén
de súpeto
as follas sabias de outono
recuperaron
a cor rosada
e a mao
que batera na mesa
finxiu que se magoara

a soidade
por un instante
virara
infancia

*  *  *

alguien
golpeó en la mesa
con la mano

volaron miedos
y tus ojos tristes
confirmaron que el reloj
iniciara su marcha atrás

tengo miedo
dijo alguien

pero
de repente
las hojas sabias de otoño
recuperaron 
su color rosa
y la mano
que golpeó la mesa
fingió haberse lastimado

la soledad
por un instante
se convirtió
en infancia


Frantz Ferentz, 2012

terça-feira, novembro 27, 2012

PEL - PIEL


e cando 
non me miran
e me apalpo
volto a descubrir
que teño a pel
toda feita de mulleres

e quererme
é querervos
e chovervos
é o outono no alento


* * *

y cuando
no me miran
y me palpo
vuelvo a descubrir
que tengo la piel
toda hecha de mujeres

y quererme
es quereros
y lloveros
es el otoño en el aliento

Frantz Ferentz, 2012

sexta-feira, novembro 09, 2012

EN LOS POROS DEL SILENCIO



corría el silencio
húmedo
calle abajo

llovía
silencio y
el silencio
era sombra

no se puede trasnochar,
me decía,
e intentar domesticar
la locura
que ruge 
en tus entrañas

más silencio
más noche
más piel contra la infamia

amanecí
sin quererlo
en los poros
de tu silencio

Frantz Ferentz, 2012

terça-feira, outubro 30, 2012

ESPREITA O OUTONO - ACECHA EL OTOÑO



o outono
hoxe
atacou polas costas

non tiven vagar
de reaxir
porque desde a alba 
xa espreitaba
toda a miña decadencia

irrompeu chovendo
batendo nos vidros 
das xanelas
adormecidas
e convocando 
a acacia do outro lado
da rúa erma

por fin
mirei aos ollos do outono
e vin
os ollos
do vello eléctrico
melancólico
a vagar sen paraxes
polo peito
en penumbra
da muller
que sempre
e nunca
abotoa silencios

---------------------------

el otoño
hoy 
atacó por la espalda

no tuve tiempo
de reaccionar
porque desde el alba
ya acechaba
toda mi decadencia

irrumpió lloviendo
batiendo en los vidrios
de las ventanas
aún dormidas
y convocando
a la acacia del otro lado
de la calle desierta

por fin
miré a los ojos del otoño
y vi
los ojos
del viejo tranvía
melancólico
vagando sin paradas
por el pecho
en penumbra
de la mujer
que siempre 
y nunca
abotona silencios

Frantz Ferentz

domingo, outubro 28, 2012

DIZIAS OUTONO



dizias outono
candente
invisível
insolente
intangível

fora as oliveiras
dançam com suas sombras
e perguntam por ti

nostalgia
de olhos tristes
e de orgulho
de melaço

caminha o outono
pelo relógio até o teu pulso
na procura
de uma esplanada
ao sol tépido
do teu silêncio
na procura
de um café refletido
para partilhar
contigo solidões

dizias outono
arrogante
incisivo
cinzento,
mas não te enganes
tu queres decerto
outono terno

Frantz Ferentz, 2012

sábado, outubro 27, 2012

OTOÑO Y TÉ



infusión de otoño
caliente
con miel y
limón

retornan los duendes
a tu sonrisa

en tu cara
se adivinan
murmullos de cerezo

una manta
confidente
y la tarde por delante

Frantz Ferentz, 2012

sexta-feira, outubro 26, 2012

MIL AÑOS ATRÁS



hace mil años
te dije
que tus ojos
eran tristes

ahora
tu sonrisa
evapora el desierto

me falta por ver
si tras la noche
aún eres esfinge


Frantz  Ferentz, 2012

sábado, outubro 20, 2012

ME GUSTAS LLUVIA


me gustas
cuando llueves
sin aviso
indolente
mojada
y en penumbra

me gustas
lenta
por los trópicos
de mi pelvis
siempre
más
y más
lluvia cálida

me gustas
otoño
bajo las sábanas
sin pronósticos
ni aguaceros
solo tú
mojada
y sin prisa

Frantz Ferentz

quarta-feira, setembro 05, 2012

UMA ESTRANHA SENSAÇÃO




É uma sensação estranha
tocar a terra materna
e sentir a chuva
que sempre
murmura

É uma sensação estranha
tocar a tua pele
depois do duche
e sentir-te
continente
e conteúdo

Apenas consigo
reencarnar-me
em mim próprio,
uma e outra vez
sob a chuva,
talvez tenha sucumbido
a uma praia
inacabada
que me torna atlântico,
embora eu já
nem tenha memórias,
mas procuro,
sempre procuro,
o teu cheiro
húmido,
a sensação mais estranha



© Frantz Ferentz, 2012

domingo, agosto 19, 2012

CARTA DE DESPEDIDA À TRISTEZA


Cara tristeza,

Escrevo para te dizer
que hoje é um dia qualquer
e que portanto é um dia muito especial,
o qual me encoraja para
decidir-me a abandonar-te.
Não te chateies, não é nada pessoal.
Pensa que é como o pôr-de-sol: simplesmente
tem de ser.
E é.
Por isso, quando hoje acordares na minha cama,
eu já terei ido embora.
Nem sei onde, mas decerto muito longe,
levarei nos cabelos cheiro a erva
e pelos buracos da minha memória
deixarei que escoe a tua última carícia

Fica bem

P.S.: Quando saíres, atira as chaves da minha casa
ao contentor de intimidades. Recolhem o lixo depois
das lágrimas.


© Frantz Ferentz, 2012

sábado, agosto 18, 2012

AO DEMO A SOIDADE CON CERVEXA


na penumbra
comprobas outra vez
se parou
de chover
na túa almofada

desligas o telemóbil
para facer calar
as físgoas do universo
que enmudezan de vez
os anxos...
e volves a mirar
a almofada
aínda enchoupada
de ti
chorando

as tardes de agosto
cansadas
xa non cabalgan
polos teus ombros
por un instante
desexas que chova
para arriba
para arriba
moi alto
para devolver
ás nubes o pranto
ou aos anxos
ou a quen for

de repente
de esguello entra unha canción
dun unicornio
e sentes un violino bébedo
preguntar por ti
lembras
que é agosto
e a sombra te agarima

suspiras
detés ti mesma 
a choiva sobre a almofada
e quitas a rolla dunha garrafiña
de cervexa fresca

ao demo
tanta soidade
ao demo
e deixas que un grolo de cervexa
che esvare polo peito


© Frantz Ferentz, 2012

sexta-feira, agosto 17, 2012

TI A ABOIAR NÚA



agora
na metade da noite
decides á fin espirte
e saír núa á praia

penetras no mar
que como ben esperabas
é morno
sentes a auga asulagarte
e respiras
mentres camiňas
lenta
cara ao fondo
ou talvez o fondo non sexa 
máis que unha quimera

o mar
é boca sen corpo en que
aboias
aboias,
o teu nome
o mar che susurra
núa
sempre núa
sen tomar alento

quizá retroceda o tempo
quizá ti sexas
levidade,
ao teu lado
pasa ondas
talvez de esperma,
non temas
non te xulgan
a auga
é líquido amniótico
dun útero case infinito,
fecha os ollos
e agora
descansa
núa
sen latitude
núa
descansa

descansa
núa
e aboia


© Frantz Ferentz, 2012

terça-feira, agosto 07, 2012

MARIPOSAS



sonríes

tus ojos 
disimulan

me gusta
ver
cómo en el vértice 
de tus labios
brotan mariposas

© Frantz Ferentz, 2012

sábado, julho 14, 2012

TIME TO LEARN - TIEMPO DE APRENDER

 

maybe you won't learn it any longer
so just feel the well unknown sensation
running along your silence:
it's you looking forward
to being yourself...

all the rest
is nobody's voice


*  *  *

acaso ya nunca lo aprendas
siente, pues, esa sensación tan desconocida
que recorre tu silencio
eres tú que ansía
ser tú misma

lo demás
es la voz de nadie


© Frantz Ferentz, 2012 



quarta-feira, julho 04, 2012

I ONCE BELIEVED



Then
as air
I could at least
speak your sunsets

Now
as remembrance
I can't but feel
your faded naught

© Frantz Ferentz, 2012

segunda-feira, junho 25, 2012

RUMOR NAS TÚAS VIDALLAS




o recendo do teu silencio
é xa area en lenta retirada
abandonada polas sílabas en po

dicirche ía adeus
mais nin a brisa responde
aos impulsos da soidade

marchei na punta das dedas
mentres finxías durmir
non quixen soprarche
o derradeiro alento nas vidallas
para colonizares
en van fantasías
talvez che convén que o esquezo
habite o teu riso

e non me escribas
polas nubes e as andoriñas
porque tornaches ao país das cidades
onde só espertan os miúdos
e as cerdeiras se embebedan de ausencias

e non liberes pombas
lanzando ao ar o teu sostén
de papoulas resecas
nin finxas praias
onde se xuntan as túas coxas

os pálpebras retornan
como lévedos
e polo vieiro que non cesa
eu marcho
da man dun umeiro
que aínda non sabe prometer

© Frantz Ferentz, 2012



domingo, junho 10, 2012

DE AURORA BOREAL




y si tú quieres

te podrás desnudar
con la aurora boreal

correr lenta
la playa
que te garabatea los pasos
y callar
la noche impronunciable

no tengas prisa
por amanecer

a lo lejos
un río sin cauces
intenta
seducirte


© Frantz Ferentz, 2012


sábado, junho 02, 2012

GUITARRE, FEMME ET MER - GUITARRA, MAR Y MUJER



tout au fond,
la guitarre,
musique qui sent la mer récente
et enfin
sans préavis
la musique devient femme

tes lèvres,
toujours salées

*    *    *

todo al fondo,
la guitarra,
música que huele a mar reciente
y por fin
sin preaviso
la música se hace mujer

tus labios,
siempre salados


© Frantz Ferentz, 2012

quinta-feira, maio 31, 2012

ESTA NOCHE LLUEVES PRAGA



esta noche
llueves
llueves Praga
lenta como siempre
en gotas por mi boca
sigilosa
eres toda agua

esta noche
llueves
y erosionas a oscuras
la geografía
de la cama

© Frantz Ferentz, 2012

MUJER MÁS AHORA



mujer,
un muro de lino negro
desdibuja tu rostro
mas tu sudor
emana ternura
-lo sé
aun sin libro sagrado-

mujer
antes que incógnita
caminas descalza por una playa 
donde no varará nunca un profeta
mas sí yaces desnuda
bañada por los labios de la luna
gateando lenta
por tu piel
y haciendo de su silencio
tu lengua materna

mujer
efervescente
que me acude a la boca
en sílabas
ocultas

© Frantz Ferentz, 2012

quarta-feira, maio 30, 2012

LAS PUTAS DE RABAT




Las putas de Rabat
son las putas más tristes.

No sé si siempre ha sido así
porque la henna
cubre su desolación de sirocos
y los hombres
tan solo se emborrachan
de impotencia.

Las putas de Rabat
son un alba cansada.


Las he visto fumar
sus noches a oscuras
y consultar en el móvil
llamadas perdidas del desierto,
aquel que un día les fecundaba
las caderas,
las he visto
alzar los ojos
y escupir el paraíso,
mientras fuera
taxis, trenes, tranvías y estrellas
las ignoran de reojo.

Las putas de Rabat
son las putas más tiernas.

No he abrazado a ninguna,
ni siquiera he hablado
con aquellos ojos tristes
que me indagaban
por el color de la melancolía
fugaz como el humo
de cigarros igualmente tristes
que tiñen y desvisten de noche a las putas.

Las putas de Rabat
son las putas más dignas
y su tristeza
no está en venta.

© Frantz Ferentz, 2012

terça-feira, maio 22, 2012

DESCALZA




descalza en casa
descalza tomas la calle
descalza en la ternura clandestina
descalza hablándole al polvo
descalza en los oráculos del café

descalza como cíngara de almendra
descalza de puntillas al besar
descalza porque quieres
descalza al alba y al final del planeta

descalza te conocí
descalza de fresa
descalza


© Frantz Ferentz, 2012


segunda-feira, maio 14, 2012

PORQUE LO SÉ - I JUST KNOW IT


que te gusto
porque crees
que no existo

&   &   &

I know
you like me
since you believe
I don't exist


© Frantz Ferentz, 2012

domingo, maio 13, 2012

ENTRE LAS PIEDRAS



rebusqué entre las piedras
una patria
o un mechón al que agarrarme
mas la soledad
es ciega 
o borracha
o acaso simplemente no sabe expresar
lo que siento

la brisa en la alameda
hizo murmurar a las hojas
que me garabateaban el alma
queriendo ser amables

luego vi
islas y más islas
salvadas entre sollozos
puestas de sol
a deshora
relámpagos en la boca
y el segundero
girándome en la memoria

tú estás muerta
y tú
y tú
y tú
con la lividez de la tierra
que pronuncio

es la hora de la cena
creo que aún me quedan 
recuerdos en la nevera
los calentaré en el microondas
recetas improvisadas 
para condimentar tanta ausencia

© Frantz Ferentz, 2012

EL ACECHO DEL TIGRE



observo cómo
te desnudas lenta
te bañas en la noche
desalas tus lágrimas
y te frotas con la luna
hasta transparentar las sábanas

yo estoy cerca
tigre insaciable
de tus vibraciones
atento a la traslación
del mundo entre tus piernas
oliéndote
húmeda 
... acostada

© Frantz Ferentz, 2012




RESPIRAR - BREATHING



y solo abro la boca
para demostrarme
que sigo vivo

ojalá me convenza

&   &   &

and I just open my mouth
to show myself
I am still alive

wish I convinced  
myself


© Frantz Ferentz, 2012

sábado, maio 12, 2012

HOY HE VISTO LA CALLE


hoy la calle 
sufre hipotermia

la miro
entre labios

mendiga
azul
de inocencias



© Frantz Ferentz, 2012

CAMIÑO DE COMPOSTELA - CAMINO DE COMPOSTELA



Aquel día atravesei
a terra dos meus soños antepasados
por entre néboas
emerxentes do fondo dos meus pulmóns
que non é senón o fío
dos destinos

Eu guiaba o auto, lembras? Ti
ao meu lado alentabas aquelas néboas
amábeis que che falaban en infancia,
a miña, camiño por fin
de Compostela.


& & &


Aquel día crucé
la tierra de mis sueños antepasados
por entre nieblas
emergentes del fondo de mis pulmones
que no es sino el hilo
de los destinos

Yo conducía el coche, ¿te acuerdas? Tú
a mi lado respirabas aquella niebla
amable que te hablaba en infancia,
la mía, camino por fin
de Compostela


© Frantz Ferentz, 2012

quinta-feira, maio 10, 2012

BURBULLAS DE SOÑO - BURBUJAS DE SUEÑO




Sempre cando procuro a noite
ti xa es noite
e dormes silencios calados
nalgún cuarto invisíbel
para alén da túa meixela

Procúrote durmida e descalza
entre os espazos que poboan as palabras
aquelas que durante o día procuro
nas miñas xemas universais
e nas que ás veces
fica apegado po de galaxias

E máis unha vez
percorro co dedo o teu nome
que aínda non sei pronunciar,
silueta dun mar que sorrí
nos ollos das baleas
sob as sabas

Burbullas de soño

&   &   &


Siempre cuando busco la noche
tú ya eres noche
y duermes silencios callados
en algún cuarto invisible
más allá de tu mejilla.


Te busco dormida y descalza
entre los espacios que pueblan las palabras
aquellas que durante el día busco
en mis gemas universales 
y en las que a veces 
se queda pegado polvo de galaxia


Y una vez más
recorro con el dedo tu nombre
que aún no sé pronunciar,
silueta de un mar que sonríe
en los ojos de las ballenas
bajo las sábanas


Burbujas de sueño

© Frantz Ferentz, 2012


domingo, abril 29, 2012

sábado, abril 28, 2012

TÚ LLUEVES



llueves

mi madre decía
que la lluvia 
eran lágrimas
mas nunca
me explicó
si de ángeles
o gigantes
tristes

llueves

en la resurrección
de la calle
pétalos de agua
junto al escritorio
un café despierto
y toda tu ausencia

llueves

gris en Lisboa
y en la almohada
sin sellos ni cartas
que inciten a la revolución
esta mañana

llueves

acaso también
entre los muslos
ojalá que en cascadas
animales

llueves
y eso basta

© Frantz Ferentz, 2012

SABES A CERVEZA



tu livido
asoma por el borde
de la jarra
y el sabor a cerveza
rezuma entre tus piernas

no hables
que tu lengua
ya explica mariposas


© Frantz Ferentz, 2012




quinta-feira, abril 26, 2012

DE TU CINTURA


y un día
descubro
que tu cintura
es fuerza de gravedad

en órbita
a ti


© Frantz Ferentz, 2012

terça-feira, abril 24, 2012

Á TÚA ESPERA



un pranto
a cegueira contra o vidro
liñas curvas na xanela
unha lembranza
tanta ausencia
ecos na meixela

hai xa
cen anos que te espero


© Frantz Ferentz, 2012

segunda-feira, abril 23, 2012

DEUS CREOU A MULLER



e Deus 
creou a muller
e viu Deus
que a muller
era de sabor intenso
con tendencia ao infinito
con lingua de chocolate
e beizos de canela

Deus
na súa sabedoría
cedeu á tentación
de catar
tal delicia
e da súa gula
a esvararlle polos labios
en forma de pingas
naceu o home
calado
e por tanto insaciábel

© Frantz Ferentz, 2012

sábado, abril 21, 2012

A VIAGEM DA TRISTEZA




diz-se que a tristeza
percorreu Lisboa
rangendo fados
visível aos olhos dos elétricos
e com voz de mulher quebrada


diz-se que a tristeza
despiu o Moldava
sob a ponte de Carlos
na procura de marujos
que a navegassem


diz-se que a tristeza
murmurando sombras
atacou a almofada
que replicava carícias
ela impotente
caíra duns lábios
os lábios
que de ti à noite falaram


© Frantz Ferentz, 2012

segunda-feira, abril 16, 2012

MUJER MOJADA - MOKRÁ ŽENA - MOKRA ŽENA


llueve

y mojada
huelo a ti



prší

a mokrá
voním tebou



kiši 

i mokra
odišem mirisom tvojim



© Frantz Ferentz, 2012
© Croatian version: Ljiljiana Kragulj

DE PUNTILLAS


sé que has vuelto

el silencio
de tu andar
de puntillas
siempre
te delata

© Frantz Ferentz, 2012