lenta
e núa
a ausencia
percorre
beizos borrados
repaso as follas do almanaque onde
por acaso algúns días que foron xa non son
quixera saber por que danzan corpos entre meus dedos
decidindo eles cales son as miñas letras
que calen xa
lenta
e núa
a ausencia
pinta de azul
tanta nada
beixo impotente o teléfono
- o derradeiro- que dacando me trouxo a ti
sei que existen florestas ocultas no teu cabelo
hedras que beben almas e fían soños
de fluídos incompatíbeis coa tristura
que me desterren xa
lenta
e núa
a ausencia
perde as follas
e cala
melancólica
© Frantz Ferentz, 2011
Sem comentários:
Enviar um comentário