onte camiñabas
pola sombra
azul
da melancolía
que non inclúe
os pregues das sabas
hoxe
porén
a túa pelve
é atalaia,
brisas
e hormonas
á beira da tenrura
descendo húmido
a túa mística
carnal
e quedo
a morarte
* * *
ayer caminabas
por la sombra
azul
de la melancolía
que no incluye
los pliegues de las sábanas
hoy
en cambio
tu pelvis
es atalaya,
brisas
y hormonas
al margen de la ternura
desciendo húmedo
a tu mística
carnal
y me quedo
a habitarte
Frantz Ferentz, 2012
2 comentários:
Este poema me ha dejado fascinada.
Un abrazo, poeta.
Un abrazo, Laura
Enviar um comentário