sopremos unha cantiga xuntos
dous segundos
palla seca
que cheira a cabelos
o verán resístese a marchar
eu tamén
ficaría todo o serán
deitado no teu ventre
a descontar estrelas
prefiro
enlearche o cabelo
e finxir que adiviño
o teu nome
os deuses
deben estar preto
e teño saudades
da túa cariña
silenciosa
fervenzas
na cociña
mentres ris e fas torta
de mazá
sabes que me presta
e máis aínda
comela dos teus beizos
así era
até onte
por iso
ven
torna
© Frantz Ferentz, 2011
Sem comentários:
Enviar um comentário